สวัสดีครับ ช่วงนี้โควิคระบาดเลยผมค่อนข้างว่างๆ อยู่แต่บ้าน เหงาๆลองตั้งกระทู้เกี่ยวกับ บ้านหลังแรกของผมครับ
ตอนนี้ผมก็เริ่มมีอายุมากขึ้นเรื่อยๆ 34 ปีครับ คิดไว้ว่าอยากมีบ้านเดี่ยวใน กทม ให้ได้ ผมก็เริ่มคิดแผนการณ์ไว้อยู่ประมาณ 3-4 ปีก่อนน้านี้ได้ครับ จึงตั้งใจอดออมเก็บตังค์หาซื้อบ้านเดี่ยว.มีพื้นที่รอบบ้านหน่อย เพราะปัจจุบันเบื่อมากผมอยู่บ้านเป็นทาวเฮาส์มาเป็นเวลา 20-30 ปี น้ำท่วมตลอดๆ กับไม่ค่อยเป็นส่วนตัวใครเคยอยู่น่าจะรู้อะเนอะ เข้าเรื่องต่อครับ พอผมหาดูบ้านเดี่ยวย่านที่ผมอยู่ใน กทม. (ย่านพัฒนาการ สวนหลวง อ่อนนุช ) ก็มีแต่ราคาแพงมาก พอเจอถูกก็อยู่ไกลๆ ไปอยู่คงไม่สะดวก เพราะเราเป็นคนแถวนี้ แม่ก็ไม่อยากไปอยู่ที่ไหน ถ้าลำพังผมตัวคนเดียว หาได้ชานๆเมือง แบบไม่แพงไปหละ หรือไม่ก็ไปอยู่ ตจว. เลย สุดท้าย สุดท้ายก็ไม่เจอที่ราคาไม่แพงตามงบที่ตั้งไว้
ผมก้เลยเปลี่ยนแผนเป็นการเริ่มหาซื้อที่ดินปล่า. ดีกว่า อย่างน้อยตัวผมก็ยังมีบ้านอยู่แล้ว มีที่ดินไว้เก็บของ ไรงี้ก้ไม่เสียหลาย ราคาก็ขึ้นไปเรื่อยๆ
และก้ไปเจอที่ดินปล่า 100 ตรว. ตรงคู้ขวา มีนบุรี เห็นราคาไม่แพงเลยตัดสินใจซื้อเลยครับ ตั้งใจมากๆไว้จะปลุกบ้าน ซื้อเสร็จก็ถมที่เลย แต่เงินก็หมดครับ 55 ซื้อเงินสดไป ชีวิตแทบหยุดนิ่งครับ แล้วผมก็ทิ้งที่ไว้ประมาณ ปีกว่าๆ ตั้งใจจะสร้างบ้าน แต่พ่อผมดันมาป่วยกระทันหัน แล้วแกก็จากไปไม่มีวันกลับ ความฝันที่จะสร้างบ้านอยู่ด้วยกัน 3 คนพ่อแม่ลูก พังไป ณ บัดนาว ผมรู้สึกเฟล รู้สึกแคว้งคว้างๆ หมดอะไรในชีวิต ไม่อยากทำอะไรไปประมาณปีกว่าๆ และในที่สุดผมก็ตัดสินใจว่าจะไม่สร้างบ้านหละ ผมก็เลยเขียนป้ายไปติดเล่นๆหน้าที่ดินผม วันรุ่งขึ้นมีคนโทรมาถามราคา และก็ขายได้ในวันถัดไป ใจก็รู้สึกเสียดายและดีใจ บอกอารมณ์ไม่ถูกจริงๆครับ พอหลัฃจากขายที่ไป สักพักประมาณปีกว่าๆ ผมก็กลับมาคิดอีกครั้งว่า อยากมีบ้านเดี่ยว ผมก็เลยเริ่มหาที่ดินปล่าอีกครั้ง แต่ตอนนี้หาแถวใกล้ๆบ้านพี่ชาย แถวอ่อนนุช สุดท้ายพี่ชายช่วยดูให้ไปได้อยู่ใกล้ๆพี่ชาย แถวอ่อนนุช 100 ตรว เหมือนเดิม ซึ่งราคาแพงกว่าตรงมีนบุรี หลายอยู่ แต่ก็กัดฟันเอาวะ เอาไงเอากัน ซื้อที่ไป ตังค์หมดตูดครับ คราวนี้ตั้งใจจะสร้างบ้านจริงๆจังเลยครับ
อย่างน้อยพ่อไม่อยู่โลกนี้แล้ว ได้อยู่ใกล้ๆพี่ชายก็ยังดี
บ้านหลังแรกในชีวิต
ตอนนี้ผมก็เริ่มมีอายุมากขึ้นเรื่อยๆ 34 ปีครับ คิดไว้ว่าอยากมีบ้านเดี่ยวใน กทม ให้ได้ ผมก็เริ่มคิดแผนการณ์ไว้อยู่ประมาณ 3-4 ปีก่อนน้านี้ได้ครับ จึงตั้งใจอดออมเก็บตังค์หาซื้อบ้านเดี่ยว.มีพื้นที่รอบบ้านหน่อย เพราะปัจจุบันเบื่อมากผมอยู่บ้านเป็นทาวเฮาส์มาเป็นเวลา 20-30 ปี น้ำท่วมตลอดๆ กับไม่ค่อยเป็นส่วนตัวใครเคยอยู่น่าจะรู้อะเนอะ เข้าเรื่องต่อครับ พอผมหาดูบ้านเดี่ยวย่านที่ผมอยู่ใน กทม. (ย่านพัฒนาการ สวนหลวง อ่อนนุช ) ก็มีแต่ราคาแพงมาก พอเจอถูกก็อยู่ไกลๆ ไปอยู่คงไม่สะดวก เพราะเราเป็นคนแถวนี้ แม่ก็ไม่อยากไปอยู่ที่ไหน ถ้าลำพังผมตัวคนเดียว หาได้ชานๆเมือง แบบไม่แพงไปหละ หรือไม่ก็ไปอยู่ ตจว. เลย สุดท้าย สุดท้ายก็ไม่เจอที่ราคาไม่แพงตามงบที่ตั้งไว้
ผมก้เลยเปลี่ยนแผนเป็นการเริ่มหาซื้อที่ดินปล่า. ดีกว่า อย่างน้อยตัวผมก็ยังมีบ้านอยู่แล้ว มีที่ดินไว้เก็บของ ไรงี้ก้ไม่เสียหลาย ราคาก็ขึ้นไปเรื่อยๆ
และก้ไปเจอที่ดินปล่า 100 ตรว. ตรงคู้ขวา มีนบุรี เห็นราคาไม่แพงเลยตัดสินใจซื้อเลยครับ ตั้งใจมากๆไว้จะปลุกบ้าน ซื้อเสร็จก็ถมที่เลย แต่เงินก็หมดครับ 55 ซื้อเงินสดไป ชีวิตแทบหยุดนิ่งครับ แล้วผมก็ทิ้งที่ไว้ประมาณ ปีกว่าๆ ตั้งใจจะสร้างบ้าน แต่พ่อผมดันมาป่วยกระทันหัน แล้วแกก็จากไปไม่มีวันกลับ ความฝันที่จะสร้างบ้านอยู่ด้วยกัน 3 คนพ่อแม่ลูก พังไป ณ บัดนาว ผมรู้สึกเฟล รู้สึกแคว้งคว้างๆ หมดอะไรในชีวิต ไม่อยากทำอะไรไปประมาณปีกว่าๆ และในที่สุดผมก็ตัดสินใจว่าจะไม่สร้างบ้านหละ ผมก็เลยเขียนป้ายไปติดเล่นๆหน้าที่ดินผม วันรุ่งขึ้นมีคนโทรมาถามราคา และก็ขายได้ในวันถัดไป ใจก็รู้สึกเสียดายและดีใจ บอกอารมณ์ไม่ถูกจริงๆครับ พอหลัฃจากขายที่ไป สักพักประมาณปีกว่าๆ ผมก็กลับมาคิดอีกครั้งว่า อยากมีบ้านเดี่ยว ผมก็เลยเริ่มหาที่ดินปล่าอีกครั้ง แต่ตอนนี้หาแถวใกล้ๆบ้านพี่ชาย แถวอ่อนนุช สุดท้ายพี่ชายช่วยดูให้ไปได้อยู่ใกล้ๆพี่ชาย แถวอ่อนนุช 100 ตรว เหมือนเดิม ซึ่งราคาแพงกว่าตรงมีนบุรี หลายอยู่ แต่ก็กัดฟันเอาวะ เอาไงเอากัน ซื้อที่ไป ตังค์หมดตูดครับ คราวนี้ตั้งใจจะสร้างบ้านจริงๆจังเลยครับ
อย่างน้อยพ่อไม่อยู่โลกนี้แล้ว ได้อยู่ใกล้ๆพี่ชายก็ยังดี